مطالعه ای بر مفهوم، ویژگی و تاریخچه کارکردی ورودی شهرها به همراه طرح پیشنهادی ورودی شهرستان ایلام

امروزه با گسترش و توسعه ی شهرها، ورودی آن ها جدا از ساختار شهر و نحوه چیدمان فضاهای شهری، به بافت مرده ی شهری تبدیل‌شده است. کاربری های مزاحم و ناسازگار با مبادی ورودی شهرها ضمن تشدید بی نظمی و اغتشاش بصری این فضاها، ورودی را به یک فضای صرفاً عبوری تبدیل کرده و از ساختار نظام‌مند خود در شهرهای قدیمی، فاصله گرفته است. شهر ایلام به‌واسطه بافت طبیعی و جاذبه های گردشگری شناخته‌شده که در ذهن بسیاری از شهروندان و مسافران به‌عنوان عروس زاگرس نقش بسته است؛ توقعاتی در ذهن مخاطب خود ایجاد می کند، بنابراین فرد انتظار دارد در هنگام ورود به شهر با سیمای دعوت‌کننده و هویت بخش شهر ایلام مواجه شود، و حس تعلق‌خاطر در ذهن استفاده‌کنندگان از فضا نیز ایجاد شود؛ اما به دلیل نبود شرایط کیفیتی مناسب این انتظار مخاطبان را برآورده نمی سازد. هدف از پژوهش حاضر، طراحی و سامان دهی ورودی اصلی شهر ایلام با رویکرد طبیعت گرایی به صورت مجموعه فضاهایی، در جهت ارتقاء حس تعلق شهروندی و هویت شهری از طریق ردیابی توقعات استفاده کنندگان از ورودی شهر ایلام است. روش مورداستفاده در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است و شیوه اصلی گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی، پیمایش میدانی، مشاهده و استفاده از پرسش نامه می باشد. در مطالعات نظری، به گردآوری مطالب مرتبط با ورودی، هویت و طراحی منظر پرداخته‌شده و تلاش شده ارتباط این عوامل در سامان دهی هویت مند ورودی مشخص گردد. با شناخت ویژگی های بستر طرح و برداشت های میدانی اطلاعات کالبدی موردنیاز جمع آوری گردید. مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که با بهره-گیری از عناصر طبیعی، بومی و هویتی در طراحی منظر ورودی شهر می توان به خلق فضای مطلوب دست‌یافت و همچنین با توجه به ویژگی های منظر ورودی شهر ایلام، بهره گیری از رویکرد طبیعت گرایی در طراحی آن می تواند ارتباط مطلوبی بین منظر ورودی شهر و مخاطبان ایجاد نماید.