تحلیل فضایی دسترسی پذیری زنان به خدمات در شهر تهران

شهرسازی عدالت محور با تمرکز بر گروه‌های آسیب‌پذیر، اقلیت‌ها و افراد محروم و طرد‌شده خواهان برقراری عدالت و کاهش نابرابری‌ها در عرصه‌های مختلف است. یکی از مهم‌ترین گروه‌های آسیب‌پذیر، بانوان می‌باشند که توجه به خواسته‌ها و نیاز‌های آنان به منظور دستیابی به شهری عدالت محور ضروری می‌باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل فضایی دسترسی‌پذیری زنان به خدمات شهری در تهران است که با استفاده از روش تحلیل مولفه‌های اصلی انجام گرفته است. مطابق نتایج این پژوهش، تعداد 5 عامل بعنوان بهینه‌ترین تعداد عامل‌ها انتخاب گردید که حدود 83 درصد از کل واریانس را توضیح می‌دهد. مطابق توزیع فضایی عامل‌های استخراج شده بر روی نقشه پایه شهر تهران، مناطق مرکزی و شمالی شهر تهران دارای دسترسی‌پذیری مطلوب و اغلب مناطق غربی و جنوبی و همچنین نواحی مرزی شهر تهران از دسترسی‌پذیری نامطلوبی برخوردار هستند. تحلیل توزیع جمیعت بانوان نیز نشان می‌دهند که نزدیک به 60 درصد از بانوان تهرانی در مناطق مطلوب از لحاظ دسترسی‌پذیری سکونت دارند و همچنین حدود 25 درصد از کل بانوان در محلات و مناطقی که سطح نامناسبی از دسترسی‌پذیری را دارا می‌باشند، ساکن شده‌اند.