بررسی نقش انعطاف پذیری محیط بر یادگیری در رشدوشکوفایی خلاقیت دانش آموزان 7 تا 13 سال

آموزش وپرورش زیربنای ساخت یک جامعه ی سالم است و یک جامعه ی سالم همواره نیازمند افراد خلاق می باشد. امروزه صاحب نظران، خلاقیت را دانشی بنیادی برای ایجاد هرگونه تغییر و نوآوری در هر زمینه ای می دانند. از طرفی یکی از مهم ترین اهداف تعلیم وتربیت، شکوفایی استعدادها و پرورش خلاقیت می باشد که با ارتقای فرهنگ خلاق و به طور کلی رشد و توسعه ی منابع انسانی تحت آموزش، نقش مهم و به-سزایی را در ایجاد و شکل گیری یک جامعه ی سالم ایفا خواهد کرد. براساس مطالعات انجام شده، شرایط محیط آموزشی به ویژه در سنین 7 الی 13 سال به شدت بر میزان یادگیری کودکان و نوجوانان و رشدوشکوفایی استعداد و خلاقیت آن ها موثر خواهد بود، چرا که ساختار مناسب محیط آموزشی می تواند فرآیند یادگیری را تقویت نموده و بر هدفمندکردن ذهن و تحریک قوه ی خلاقیت تاثیرگذار باشند. همچنین تفکراتی مانند نیاز به بهره برداری هر چه بهتر و بیش تر از امکانات و منابع می تواند بر ارتقای کیفیت استفاده و بازدهی فضا در جهت رشدوشکوفایی خلاقیت تاثیر قابل ملاحظه ای داشته باشد. به نظر می رسد، انعطاف پذیری در فضا ازجمله راهکارهایی است که به بهره برداری حداکثری از فضا کمک به سزایی می نماید، به طوری که علاوه بر ایجاد فضاهای پویا و جذاب برای دانش آموزان و معلمان، ارتقای خلاقیت دانش آموزان را به-همراه داشته باشد. این تحقیق می کوشد تا با مطالعات و یافته های کتابخانه ای، و اسنادومدارک معتبر و جدید، و استناد به واقعیات روانشناختی دانش آموزان 7 تا 13 سال، ضرورت بهره گیری از عامل انعطاف پذیری به عنوان یکی از فاکتورهای محیطی موثر بر خلاقیت را با روش توصیفی تحلیلی شناسایی و تحلیل نماید. در پایان می توان اذعان نمود که خلق یک محیط آموزشی انعطاف پذیر که همیشه درحال طراحی توسط کاربران آن است، به نوعی تحرک ذهن و افزایش خلاقیت را سبب خواهد شد.