سنجش کیفیت محیطی در روستاهای هدف گردشگری(نمونه موردی: روستای گردشگری ریاب شهرستان گناباد)

امروزه صنعت گردشگری جایگاه خاصی را در کشورها داشته و نقش فعال و موثری را در ارتقا ساختار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها بخصوص در کشورهای رو به توسعه دارد. در این راستا گردشگری روستایی نیز جزئی از صنعت گردشگری به حساب می‌آید که می تواند نقش مهمی در توانمندسازی مردم محلی و تنوع‌بخشی به رشد اقتصادی و نیز خلق فرصت‌های شغلی جدید ایفا کند. توسعه این صنعت در نواحی روستایی از مولفه‌های گوناگونی تاثیر می پذیرد که از جمله می‌توان به کیفیت محیطی این نواحی که در رضایتمندی ساکنان محلی وگردشگران موثر است، اشاره کرد. بنابراین بررسی شاخص‌های کیفیت محیطی مقاصد گردشگری می تواند توان‌ها و ضعف‌های موجود در این محیط‌ها را بر اساس میزان رضایتمندی یا آزردگی از محیط روستاها را مشخص نماید. در پژوهش حاضر، کیفیت محیطی روستای گردشگری ریاب بررسی شده است. از نظر هدف نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق آن توصیفی-تحلیلی است. به منظور گردآوری داده‌های موردنیاز از دو روش اسنادی و میدانی (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش دو گروه گردشگران و خانوارهای ساکن در روستای ریاب می باشند.نتایج پژوهش نشان دادند که از دیدگاه هر دو جامعة نمونة پژوهش، کیفیت محیطی روستا در حد متوسط است. البته از نظر گردشگران، وضعیت کیفیت محیطی مناسب تر از ارزیابی مردم بود. نتایج نشان دادند که براساس دیدگاه گردشگران، بین شاخص‌های کیفیت محیطی مطالعه شده، شاخص کیفیت بصری بیشترین تاثیر را بر جذب و توسعة گردشگری داشته است.