نقش حکمت در شکل گیری معماری اسلامی از منظر زیبایی شناسی

در فرآیند انسان‌ها باید بعد نظری را از ابعاد عملی در تمدن‌های مختلف تفکیک نمود. یعنی مباحث انسان‌شناسی و زیبایی‌شناسی را که سرچشمه و بنیان آثار هنری و ارزیابی آن‌ها هستند باید از آثار هنری، نظیر معماری و شهرسازی در تمدن‌ها و کشورهای مختلف ابتداء از هم تفکیک نمود. معماری در واقع در حوزه حمکت جان می گیرد، به گونه ای که، از سویی به علم و فلسفه و از سوی دیگر به محتوا و مفاهیم زیبایی شناسی عوالم هستی، متکی است. معمار حکیم، هنرمندی است که با توجه به هر دو سوی این فرآیند، بین عقل و احساس اثر معماری خود را خلق می کند و هنرمندانه پاسخگوی مبانی عقلی و عملکردی در طراحی و اجرای آثار معماری می شود.