معیار های مکان یابی و طراحی مسیر های دوچرخه (نمونه موردی:شهر شیراز)

در چند دهه گذشته اغلب شهرسازان و برنامه ریزان شهری کشورهای توسعه یافته ، سفرهای درون شهری را با دیدگاه استفاده از اتومبیل برنامه ریزی و شبکه ارتباطی شهرها را بر اساس آن طراحی می کردند، این شیوه برنامه ریزی کشور ما را نیز تحت تاثیر قرار داد، یکی از شهرهای ایران که تا به امروز متخصصین شهری تلاش بسیاری نموده اند تا دوچرخه سواری در آن را بهبهود بخشند شهر شیراز است، این پژوهش باهدف بررسی اصول و ضوابط طراحی مسیرهای دوچرخه در این شهر و همگام سازی توسعه حمل ونقلی آن با دیگر شهرهای ایران صورت پذیرفته بررسی ها نشان دهنده‌ی مشکلاتی از جمله:کم عرض بودن معابر، کف سازی های نامناسب، وجود پارکینگ های حاشیه ای، عدم وجود زیرساخت های دوچرخه سواری و ملاحظات اقتصادی است که روز به روز با افزایش حمل ونقل موتوری این معضلات افزایش پیدا می کند، اما تجزیه وتحلیل و مقایسه معیارهابا ضوابط طراحی بخوبی نشان داد که این شهر قابلیت استفاده سیستم حمل ونقل دوچرخه محور را داراست،باتوجه به تحلیل ahp متخصصین وتحلیل الویت اول خیابان معالی آباد، الویت دوم خیابان قصرالدشت، الویت سوم بلوار سیبویه، الویت چهارم خیابان زند و الویت پنجم بلوار آزادی از نظر دوچرخه سواری به خود اختصاص دادند.