جستاری درتحولاتِ نظریات طراحی و تئوریِ رابطه ای طراحی (طراحی قابلیت محور)

بررسی رویکردهای فعلی به نظریه طراحی، که بر اساس مفهوم عملکرد استوار هستند، نشان می دهند که مفهوم عملکرد، عاملی است که دامنه مشکلات طراحی را افزایش داده و قدرت توضیحیِ نظریه هایِ طراحیِ فعلی را محدود می کند. در این مقاله به دنبال معرفی گزینه جایگزین با پتانسیل بیشتر برای قدرت توضیحی و چارچوبی برای حل طیف گسترده ای از مشکلات طراحی هستیم و برای این کار یک تئوری رابطه ای از طراحی مورد نیاز است. ما یک تئوری رابطه ای برای طراحی، مبتنی بر مفهوم قابلیت از روانشناسی ادراکی ارائه داده ایم. قابلیت، به توضیح تعامل بین طراحان، کاربران و مصنوعات می پردازد که در حال حاضر با رویکردهای مبتنی بر عملکرد برای طراحی مورد استفاده قرار نمی گیرند. طراحی مبتنی بر قابلیت، که در این مقاله اشاره شده است، یک رویکرد جدید برای انجام طراحی ارائه نمی دهد، بلکه این رویکرد تغییری در تفکر طراحی ایجاد می نماید. بنابراین، تمرکز ما در این مقاله بر قدرت توضیحی و نوآوری بالقوه ای است که با این تغییر در تفکر پدید می آید.