ترجیحات و مسکن

قبل از هرگونه طرح و برنامه ریزی برای مسکن، این مقوله پیچیده، لازم است دولتمردان و سیاستمداران به منظور توسعه مناسب و کارآمد، نیازهای محلی و ترجیحات مردم را کشف نمایند. تحقیقات وسیعی جهت شناسایی این امر صورت گرفته است که می توان آنها را براساس روش در 9 گروه دسته بندی کرد که هر یک از دسته ها به گونه ایی ابعاد مختلف ترجیحات را مورد توجه قرار داده و می سنجند، به طوری که هیچ یک بر دیگری برتری ندارد. همچنین روش، عاملی کلیدی در روند تحقیق است. درک متقابل از اصول روش ها و تکنیک های مختلف، یک شرط لازم برای پژوهش است. روش، عامل ارتباط بین تئوری، هدف و مسئله تحقیق از یک طرف و نتایج از سوی دیگر است. همه رویکردهای اندازه‌گیری ترجیحات مسکن در جنبه‌ای مشخص، مشترک هستند و آن این است که همه آنها فرض می‌کنند که مسکن می‌تواند از طریق مفهومی به نام خصیصه‌، تعریف، ارزیابی و دسته‌بندی شود. فرآیند ارزیابی خصیصه‌های مسکن، منجر به روشی می شود که در آن کاربران، محیط پیچیده‌شان را به دسته‌های معنی‌داری تقسیم می‌کنند.