ارزیابی رفتار خوردگی اتمسفری پوشش آلی چهار اعمال شده بر روی فولاد Aisi A517 در اتمسفر دریایی بندرعباس ایران

ساز­های اتمسفری که امروزه در صنعت استفاده می­شوند اغلب از جنس فولاد می­باشند. استفاده از پوشش­های آلی معمولی­ترین راه مقابله با خوردگی این سازها می­باشد. در این تحقیق رفتار خوردگی اتمسفری یک پوشش آلی چهار لایه در اتمسفر دریایی بندر عباس و همچنین در آزمون مه نمکی بررسی شده است. به این منظور نمونه­های به ابعاد 6×100×150 میلی­متر از جنس فولاد aisi a517 تهیه شد و از دو لایه پرایمر آلومینیم فلک از جنس اپوکسی هر یک به ضخامت­­های میانگین 55 میکرون و لایه میانی از جنس اپوکسی به ضخامت میانگین 85 میکرون و لایه رویی از جنس پلی­اورتان به ضخامت میانگین 75میکرون اعمال گردید و خواص پوشش توسط آزمون­های چسبندگی و سختی مدادی بررسی شد. به منظور تعیین مقاومت پوشش در برابر خوردگی بر روی هر کدام از نمونه­ها دو عدد خراش طولی طبق استاندارد 1654-astm d ایجاد گردید و رفتار خوردگی میدانی نمونه­ها در سایت تحقیقاتی مخصوص بررسی خوردگی اتمسفری واقع در بندرعباس ایران تا مدت زمان حداکثر 180 روز، بررسی شد. همچنین رفتار خوردگی پوشش توسط آزمون مه نمکی بررسی شد. علاوه بر این بعد از انجام آزمون­های خوردگی میدانی، مورفولوژی پوشش توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) بررسی گردید. میزان چسبندگی پوشش اولیه بر طبق استاندارد 3359-5a ، astm d و عدد سختی مدادی آن طبق استاندارد astm d-3363، 6h بود. بعد از انجام آزمون­های مه نمکی و میدانی عدد سختی مدادی پوشش به ترتیب به 3h و 4h و میزان چسبندگی پوشش به 4a کاهش پیدا کرد. در آزمون­ مه نمکی سطح پوشش خشن شده و صافی خود را از دست داد که نسبت به آزمون محیطی کمتر بوده است. بعد از آزمون­های مه نمکی 720 ساعت سالت اسپری سطح پوشش بدون تاول زدگی و نفوذ زنگ حداکثر تا فاصله 5/2 میلی­متری از ناحیه خراش و زنگ زدگی زیر پوشش طبق استاندارد 610-astm d با درجه 6-g است و بعد از آزمون­های میدانی به مدت زمان 180 روز، سطح پوشش دارای تاول زدگی طبق استاندارد 714-astm d با درجه no.6(f) بود و زنگ زدگی زیر پوشش با درجه 8-p و نفوذ زنگ تا فاصله 5/1 میلی­متری خراش مشاهده شد.