مطالعه اثر روش بیولوژیکی تثبیت زمین لغزش دامنه خاک ریزی جاده جنگلی بر اندازه قطر و ارتفاع گونه‌های بید و توسکا

جاده‌سازی‌های غیراصولی با از بین بردن نظم طبیعت و فروپاشی چرخه حیات کوهستان و حجم زیاد خاکبرداری و خاکریزی نابودی زیستگاه‌های جانوری و گیاهی کاهش ارزش‌های زیباشناسی و آسیب‌دیدگی مناطق حساس را به دنبال دارد. پژوهش‌های اندک صحرایی با استفاده از رگبارهای طبیعی در زمینه نتایج کاربرد اصلاح کننده‌های زیستی خاک در محافظت دامنه‌های خاکبرداری و خاکریزی جاده جنگلی به همراه عدم مقایسه و ارزیابی کارآیی آنها با دیگر روش های زیست‌مهندسی در گذشته نشان دهنده اهمیت انجام مطالعه حاضر می‌باشد. این تحقیق با هدف ارزیابی دو گونه بومی توسکا و بید از نظر متغیرهای رویشی قطر یقه و ارتفاع در بلوک های تحت ارزیابی منطقه مورد مطالعه (درقطعۀ 5 سری 3 طرح جنگلداری سوردار واتاشان در حوزۀ آبخیزداری 49 جنگل های شمال کشور و 15 کیلومتری جادۀ نور به چمستان) صورت پذیرفت. بدین نحو که روابط رگرسیونی بین قطر و ارتفاع در گونه توسکا وضعیت بهتری نسبت به گونه بید داشت. ضریب تعیین رابطه رگرسونی برای متغیرهای قطر یقه (مستقل) و ارتفاع (وابسته) در گونه توسکا 0.65 و در گونه بید 0.42 به دست آمد. با توجه به نتایج تجزیه واریانس در قالب بلوک ها و تیمارها فاقد تفاوت معنی دار آماری قابل ملاحظه ای می باشند. لذا تفاوت های اندکی مشهود است که آن نیز برای اولویت دهی درخصوص موارد مشابه قابل بررسی است. از جمله اینکه تیمار خرده چوب بهترین وضعیت را ایجاد کرد و پس از آن تیمار کاه و کلش و نهایتاً تیمار فضای خالی (بدون گونه) وضعیت نامناسب تری از سایر تیمارها داشته است. در مجموع گونه توسکا از گونه بید شرایط مطلوب تری را درخصوص تطبیق با شرایط زیست مهندسی اعمال شده مطالعه حاضر دارد.