مکانیزاسیون کشاورزی گندم در منطقه سیستان و تاثیر آن بر فرسایش خاک

کشت غالب منطقه سیستان گندم است. سیستان سالهای سال به انبار غله ایران معروف بوده است. خاکورزی و کاشت مرسوم به این صورت که پس از گاورو شدن زمین را دیسک عمیق میزنند بعد از آن بذر گندم را پاشیده و دیگربار زمین را دیسک کم عمق میزنند.دیسک عمیق به منظور خاکورزی و دیسک کم عمق به علت زیر خاک کردن بذر انجام می شود. خاک منطقه سیستان رسی سنگین است به همین علت است که از گاو آهن برگردان دار و خطی کار استفاده نمی شود. دیسک خاک راپودر کرده و آماده فرسایش آبی و بادی میکند. 30 سال گذشته این منطقه شاهد خشکسالی بوده و بادهای موسوم به120 روزه سیستان که گاهی به سرعت 100 کیلومتر در ساعت میرسد باعث فرسایش بادی می شود. سیل نیز در گذشته بارها این منطقه را دچار فرسایش آبی کرده است. بهرحال در زمان خشکسالی منطقه سیستان در معرض فرسایش بادی و در زمان ترسالی در معرض فرسایش آبی قرار دارد و نوع خاکورزی و کاشت گندم باعث شدت آن می شود. فرسایش خاک در سیستان چنان شدید است که حتی با چشم غیرمسلح هم قابل تشخیص است. به دو علت کشت گیاهان دیگر باید جایگزین کشت گندم شود. یکی به علت نیاز آبی بالای گندم و دیگری به علت مکانیزاسیون خاکورزی و کاشت گندم که موجب آماده کردن خاک برای فرسایش آبی و خاکی می شود.