بررسی تاثیر غلظت های مختلف آرتمیزینین بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و پراکسیداسون لیپیدی بیضه در موش نر بالغ

آرتمیزینین یک سزکوئی ترپن لاکتون موجود در گیاه دارویی به نام آرتمیزیا آنووا بوده و به عنوان داروی ضد مالاریایی شناخته میشود. علاوه بر درمان مالاریا این دارو و مشتقات آن میتوانند به عنوان ضد سرطان ضد التهاب ضد قارچ ضد ویروس ضد فیبروز و ضد آریتمی و همچنین در درمان بسیاری از بیماریهای دیگر مورد استفاده قرار بگیرند. تحقیقات نشان داده اند استفاده از آرتمیزینین و مشتقات آن به خصوص در دوزهای بالا میتواند سبب افزایش استرس اکسیداتیو و پراکسیداسیون لیپیدی گشته و به تبع آن احتمالا باعث آسیبهای بافتی دستگاه تناسلی جنس نر شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دوزهای مختلف آرتمیزینین بر فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی (کاتالاز پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز) و میزان پراکسیداسیون لیپیدی بافت بیضه در موش نر بالغ میباشد. جهت ارزیابی فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانی و میزان پراکسیداسیون لیپیدی 30 سر موش نر بالغ به 3 گروه 10 تایی تقسیم شدند. گروه اول گروه کنترل بوده که دارویی دریافت نکرده در حالیکه گروه دوم با دوز درمانی آرتمیزینین (50mg/kg) و گروه سوم با دوز بالای آرتمیزینین (250mg/kg) تیمار گشتند. گروه های مختلف به مدت 7 روز تیمار شدند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد دوز درمانی آرتمیزینین تاثیری بر روی فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و میزان پراکسیداسیون لیپیدی نداشته درحالیکه دوز بالای این دارو باعث کاهش معنیدار فعالیت آنزیم کاتالاز و افزایش معنیدار سطح مالون دی آلدئید به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی شده است(0/05>p). احتمالا آرتمیزینین در دوز بالا با کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز سطح مالون دی آلدئید را افزایش داده است.