ارتباط سلول های بنیادی و سلول درمانی در درمان سرطان

سلول های بنیادی سلول های اولیه ای هستند که برخی از انواع آن ها (سلول های بنیادی پرتوان) توانایی ایجاد هر نوع سلولی در بدن را دارند. آن ها با تقسیم می توانند سلول های مشابه خود ایجاد نمایند و تحت تحریکات فیزیولوژیک یا آزمایشگاهی به سلول هایی با عملکرد اختصاصی مانند سلول های عضلانی قلب سلول های پوست و سلول های کبدی تبدیل شوند. سلول درمانی عبارت است از درمانی که در آن از سلول های بنیادی یا سلول های مشتق از سلول های بنیادی استفاده شود. به عبارت دیگر سلول های زنده و سالم برای کمک به کاهش یا درمان بیماری به بیمار انتقال داده می شود. به این منظور این سلول ها به داخل خون فرد یا مستقیما در محل بافت آسیب دیده تزریق می شود. سلول ها ممکن است از بیمار (سلول های اتولوگ) یا یک اهدا کننده (سلول های آلوژنیک) منشا گرفته باشند. گاهی این کار با تزریق سلول‌های زنده و دست نخورده انجام می‌شود. برای نمونه سلول‌های t که قادرند از طریق ایمنی با واسطه‌های سلولی(cell-mediated immunity) با سلول‌های سرطانی مبارزه کنند می‌توانند به منظور ایجاد ایمنی در دوره درمان به بیمار تزریق شوند. سلول درمانی از قرن نوزدهم از زمانی که دانشمندان تزریق مواد حیوانی را به منظور جلوگیری و درمان بیماری‌ها مورد آزمایش قرار دادند مورد استفاده قرار گرفت.