مروری بر مدل های زیست مهندسی برای تعیین نقش ریشه ها در مسلح سازی خاک

جاده سازی در جنگل و مناطق کوهستانی می تواند سبب افزایش وقوع زمین لغزش در آن منطقه شود و نیاز است دامنه های اطراف جاده ها به ویژه در مناطق کوهستانی پایدارسازی شود. برای پایدارسازی دامنه های اطراف جاده ها می توان از روش های فنی (یعنی استفاده از مصالح غیرزنده) که هزینه بر است یا روش های زیست مهندسی (یعنی استفاده از پوشش گیاهی) استفاده کرد. یکی از عوامل محدودکننده فنون زیست مهندسی عدم شناخت از ویژگی های سیستم ریشه ای گونه ها خواص مکانیکی و مکانیسم مسلح‌سازی خاک توسط ریشه‌ها است. از حدود 50 سال پیش تاکنون مدل های مختلف برای برآورد مقدار مسلح سازی خاک توسعه یافته و مورد استفاده قرار گرفته‌اند. اولین مدل جهانی در برآورد مقدار مسلح سازی ریشه مدل wu است مدلی ایستا بوده و تا به امروز کاربرد وسیعی داشته است. از معایب مدل wu می توان به بیش برآوردی مقدار مسلح سازی خاک اشاره کرد که در خارج کشور از حدود 12 سال پیش و به-تازگی در داخل کشور برای اصلاح آن ضرایب تصحیح ارائه شده است. مدل های پویا (مانند fbm rbm و rbmw) مدل های جدیدتری هستند که در مطالعات جدید بیشتر مورد استفاده محققان قرار گرفته است. مدل‌های پویا بر خلاف مدل های ایستا دارای دقت بیشتری در براورد مسلح سازی هستند اما نیاز به تجهیزات پیشرفته تر و اندازه گیری پارامترهای بیشتری دارند که کاربرد آن ها را محدودتر کرده است. بنابراین به‌منظور استفاده کارآمد از علم زیست مهندسی در جنگل شناخت مدل های مناسب و کالیبره کردن مدل ها امری ضروری بنظر می رسد.