مقایسه ی نقش عوامل کنترل زیستی در پارازیتیسم بید گوجه فرنگی (tuta absoluta)

بید گوجه‏ فرنگی tuta absoluta)) یکی از آفات مهم و اقتصادی گوجه‏‏فرنگی است که لاروهای آن با تغذیه از برگ ساقه و میوه خسارت قابل توجهی به محصول وارد می آورند. به دلیل اثرات سوء سموم شیمیایی بر محیط ‏زیست و همچنین مقاومت این حشره نسبت به آفت‏کش ها لازم است راه های جایگزین کنترل این آفت که در صورت طغیان قادر است تا 100 درصد محصول را از بین ببرد جستجو شود. در بررسی حاضر مقایسه ای بین اثر کنترل کنندگی دو عامل کنترل زیستی از جمله نماتد بیمارگر حشرات گونه steinernema feltiae و باکتری bacillus thuringiensis روی سنین مختلف لارو بید گوجه فرنگی در شرایط گلدانی صورت گرفت. برای این منظور بالاترین غلظت موثر s. feltiae حاصل از ارزیابی آزمایشگاهی معادل تعداد 1124 عدد لارو سن سوم نماتد در حجم یک میلی لیتر آب و غلظت 5/2 سی سی در هزار میلی لیتر آب (32% wp) از فرم تجاری b. thuringiensis با نام بلتیرول انتخاب گردید. پس از رهاسازی تعداد 30 عدد از سنین 4-2 لارو توتا روی بوته های گوجه فرنگی و ایجاد دالان محلولپاشی نماتد صورت گرفت که 48 ساعت پس از آن ضمن جداسازی نمونه های پارازیته از داخل برگ و انتقال آنها به تله وایت نتایج حاصل از درصد تلفات در سنین مختلف لاروی در مقایسه با نتایج حاصل از تاثیر فراورده بلتیرول (b. thuringiensis) به عنوان تیمار مقایسه و تیمار شاهد بدون نماتد نشان داد که صرفنظر از تعداد لاروهای زنده ی مشاهده شده و لاروهای فرار کرده میزان تلفات تحت تاثیر تیمار s. feltiae و b. thuringiensis با داشتن اختلاف معنی دار در سطح احتمال یک درصد به ترتیب 5/77% و40% بوده است که خود نشان میدهد تیمار نماتد حدود دو برابر بیشتر از تیمار باکتری در میزان مرگ و میر آفت توتا نقش داشته است.