اثر تنش شوری بر بیومس، کارتنوئید و فیکوسیانین در جلبک اسپیرولینا (spirulina platensis)

اسپیرولینا یک ریز جلبک رشته ای است که در آب های قلیایی رشد می کند. این جلبک منبع غنی از ویتامین آمینواسیدهای ضروری اسیدهای چرب مثل گاما لینولنیک اسید و سولفولیپید است. به علاوه این جلبک حاوی اسیدهای چرب غیر اشباع امگا 3 و 6 می باشد. اسپیرولینا پتانسیل تولید مواد ضد میکروب را دارد که گزینه مناسبی برای کنترل زیستی پاتوژن های گیاهی است. شوری یکی از مهمترین عوامل القا کننده تنش است که بر رشد و متابولیسم جلبک اثر دارد. تنش شوری مسیرهای متابولیکی موجود تنش یافته را تغییر می دهد که منجر به افزایش یا کاهش ترکیبات فعال زیستی می گردد. در این آزمایش اثر تنش شوری بر رشد جلبک اسپیرولینا و تولید رنگدانه بررسی شد. به این منظور غلظت های مختلف نمک در طی 20 روز بر جلبک اعمال شد و میزان رشد و تولید رنگیزه از طریق خوانش نمونه ها در طول موج های مربوطه اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که کمترین غلظت نمک nacl بدون شوک نمکی بیشترین تاثیر را بر رشد اسپیرولینا و تولید کارتنوئید و فیکوسیانین داشته است. این تحقیق نشان داد که مقادیر زیاد نمک باعث فعال شدن واکنش های دفاعی در سلول شده و جلبک انرژی کمتری را صرف رشد و تولید رنگدانه خواهد کرد.