مقایسه اثرات درمانی فنوفیبرات، لیپوئیک اسید و متفورمین در ایجاد و پیشرفت مدل بیماری کبد چرب غیر الکلی در رت های اسپراگ - داولی

مقدمه: بیماری کبد چرب غرالکلی یک اختلال مولتی فاکتوریال است که هایپرترگلیسیریدمیا استرس اکسیداتیو و مقاومت به انسولین در ایجاد و پیشرفت آن نقش دارند. هدف: هدف از این تحقیق مقایسه و ارزیابی اثرات هایپرترگلیسیریدمیا استرس اکسیداتیو و مقاومت به انسولین در ایجاد و پیشرفت مدل حیوانی بیماری کبد چرب غیر الکلی بود. برای این منظور در گروه های مختلف مورد آزمایش و پس از درمان هریک از این اختلالات علائم و نشانه های بیماری مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. روش بررسی: چهل سر رت نر نژاد اسپراگ – داولی به پنج گروه تقسیم شدند. گروه کنترل نرمال رژیم طبیعی دریافت نمود. گروه رژیم پرچرب علاوه بر رژیم طبیعی یک رژیم حاوی امولسیون پرچرب به صورت گاواژ روزانه به مدت شش هفته دریافت نمود. گروه رژیم پرچرب و فنوفیبرات یک رژیم پرچرب به همراه فنوفیبرات به میزان (100mg/kg) دریافت نمود. گروه رژیم پرچرب و لیپوئیک اسید یک رژیم پرچرب به همراه لیپوئیک اسید به میزان (60mg/kg) دریافت نمود و گروه رژیم پرچرب و متفورمین یک رژیم پرچرب به همراه متفورمین به میزان (250mg/kg) دریافت نمود. رژیم پرچرب همراه با داروهای مربوطه به صورت گاواژ روزانه و مدت شش هفته به رت ها داده شد. پس از این مدت پارامترهای بیو شیمیایی سرم پراکسیداسیون لیپیدی و تغییرات بافت شناسی در کبد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: درپایان دوره کلسترول تری گلیسیرید اسیدهایی چرب آزاد و ldl در سرم میزان مالون دی آلدهید درکبد و همچنین مقاومت به انسولین در گروه رژیم پرچرب نسبت به گروه کنترل نرمال بطور معنی دار افزایش یافت (p