مروری بر کاربرد نانوکامپوزیت‌های بر‌پایه‌ی کربن با تمرکز بر عملکرد نانوکامپوزیت گرافن/نانولوله‌ی کربنی مغناطیسی عامل‌دار در زیست‌فناوری

نانومواد برپایه‌ی کربن به دلیل داشتن ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد مکانیکی، شیمیایی و زیستی توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند. این نانومواد نقش مهمی در زمینه‌های زیست‌پزشکی به ویژه تحویل دارو، تصویربرداری، درمان و ساخت زیست حسگرها ایفا می‌کنند. به طور ویژه گرافن اکسید و نانولوله‌های کربنی به علت دارا بودن مساحت سطح ویژه‌ی بسیار بالا، ساختار متخلخل، انعطاف‌پذیری و پایداری شیمیایی، گزینه‌های مناسبی برای ساخت نانوکامپوزیت به حساب می‌آیند. از سوی دیگر نانوذرات مغناطیسی آهن نیز در زمینه‌های زیست پزشکی مانند پرتودرماتی، تصویربرداری تشدید مغناطیسی (mri) و ساخت زیست حسگرها کاربرد به‌سزایی دارند. ترکیب خاصیت مغناطیسی این نانوذرات با ویژگی‌های منحصر به فرد گرافن اکسید و نانولوله‌های کربنی منجر به ایجاد نانوکامپوزیتی می‌شود که مزیت های هر دو ساختار را دارد. به این ترتیب نانولوله‌های کربنی مغناطیسی و گرافن اکسید مغناطیسی در زیست پزشکی مدرن ابزار سودمندی به حساب می‌آیند. مهندسی سطح، با بهبود پایداری و افزایش توان عملکردی نانوکامپوزیت ها، نقش اساسی در کاربرد‌ زیست پزشکی آن‌ها دارد. در پژوهش حاضرکه در داشگاه تهران انجام شده است، نانوکامپوزیت‌های حاوی گرافن اکسید و نانولوله کربنی مغناطیسی ساخته شدند. به منظور بهبود حلالیت و زیست‌سازگاری آنها از پوشش سیلیکا استفاده شد. در نهایت عامل تمایلی نیکل سیلیکات با چگالی بالای یون ni2+ بر سطح نانوکامپوزیت‌ها نشانده شد. ساختار نانوکامپوزیت‌های اصلاح سطح شده از طریق آنالیز مشخصه‌یابی ftir و xrd تایید شد. از نانوکامپوزیت‌ ساخته شده برای تثبیت پروتئین‌های نوترکیب دارای دنباله‌ی پلی‌هیستیدینی cd80 استفاده گردید. اتصال و تثبیت پروتئین به این نانوکامپوزیت‌ها نیز از طریق ftir تایید شد.