مطالعه پارامتری پایداری آیروالاستیک بال کامپوزیتی با نسبت منظری بالا

امروزه هواپیماهای سبک، انعطاف پذیر و بدون سرنشین از جمله وسایل پرنده پرکاربرد هستند که بسیار مورد توجه طراحان حوزه‌ هوافضا قرار گرفته اند. نکته مهم در مورد طراحی این پرنده ها تاثیر متقابل تغییر شکل های سازه و بارهای آیرودینامیکی است که سبب بروز پدید های آیروالاستیک می شود. در طراحی پرنده های مدرن با توجه به ویژگی های جذاب مواد کامپوزیتی که علاوه بر استحکام ویژه بالا، فرآیند ساخت آن به نسبت فلز ساده تر بوده و از طرفی امکان طراحی های هوشمندانه را در اختیار طراح قرار می دهد، معمولا تمام‌ا قسمت های عمده ای از سازه پرنده از جنس کامپوزیت می باشد. تحلیل سازه ای مواد کامپوزیت در برابر مواد ایزوتروپ پیچیدگی های خاص خود را دارد. از طرفی در پدیده های آیروالاستیسیته، به خاطر خواص جهتی در این مواد، رفتارهای بسیار متفاوتی نسبت به مواد فلزی از خود نشان می دهند. در پژوهش حاضر تاثیر پارامترهای مختلف لایه چینی و هندسی در مرز ناپایداری آیروالاستیک بال کامپوزیتی مطالعه و گزارش شده است. به منظور مدل سازی سازه‌ بال از تیر معادل مقطع کامپوزیتی بال استفاده شده و تحلیل آیرودینامیک آن با روش آیرودینامیک سریع پنل انجام شده است.