مروری بر پوشش های کامپوزیتی جاذب امواج الکترومغناطیس زمینه پلیمری و ذرات مغناطیسی

با توجه به گسترش روز افزون تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی با کاربردهای نظامی و صلح آمیز، امواج الکترومغناطیس به صورت گسترده ای جهان پیرامون انسان را احاطه کرده است. تاثیرات امواج الکترومغناطیس بر سلامت انسان و همچنین عملکرد دستگاه های الکترونیکی دیگر، ضرورت مطالعه آنها را در دهه اخیر بیشتر از گذشته مورد توجه قرار داده است. این مطالعات نه تنها در خصوص نوع عملکرد و نحوه تاثیر این امواج بر محیط و بدن انسان میباشد بلکه راههای ممانعت و محافظت در برابر امواج را نیز مدنظر قرار داده است. مواد جاذب امواج الکترومغناطیس مهمترین راه کار شناخته شده جهت کاهش صدمات این امواج میباشد. خصوصیات بدیعی مانند وزن کم، مقاومت به خوردگی و قیمت مناسب موجب گرایش مطالعات به سمت کامپوزیت های جاذب دو یا چند جزئی گردیده است. اجزاء این کامپوزیتها، با جذب دو بخش الکتریکی و مغناطیسی امواج، موجب جذب و تبدیل آنها به گرما میشوند و بدین ترتیب تاثیرات مضر را کاهش میدهند. در این مقاله اجراء تشکیل دهنده این کامپوزیتها و پارامترهای ارزیابی مرتبط با آنها، با ذکر نمونه هایی از مطالعات پیشین بررسی خواهد شد. این مقاله بر کامپوزیت های زمینه پلیمری (که نقش جاذب الکتریکی) و ذرات پرکننده مغناطیسی (که وظیفه جذب بخش مغناطیسی امواج را دارند) تمرکز خواهد داشت. مهمترین پارامتر ارزیابی این کامپوزیت ها با عنوان میزان کاهش بازتابش یا reflection loss شناخته می شود. نتایج حاکی از آن است که انتخاب یک جاذب امواج الکترومغناطیس کاملا به محدوده فرکانس عملیاتی وابسته خواهد بود و همچنین پارامتر های دیگری مانند اندازه ذرات مغناطیسی، ضخامت پوشش و جنس ذرات مغناطیسی بر عملکرد جاذب در بازه فرکانسی مدنظر تاثیر گذار است.