ساخت و بررسی خواص مکانیکی و فیزیکی نانوکامپوزیت‌های خودترمیم شونده پایه پلیمری با ذرات پلیمری پلی‌یورتان

از جمله مشکلاتی که بشر طی استفاده از کامپوزیت‌ها با آن روبه‌رو است تخریب آسان آن‌ها به هنگام قرارگرفتن در شرایط ناملایم است. ترمیم مواد پلیمری ابتدا نیاز به تشخیص محل تخریب توسط بازدید و یا دستگاه‌هایی مانند فراصوت یا تابش ایکس دارد. در بسیاری از مواد پلیمری که محل آسیب دیده جهت تشخیص و اعمال ترمیم غیرقابل دسترس و یا دسترسی به آن نیازمند هزینه و زمان زیاد است، خودترمیمی حائز اهمیت می‌شود. بنابراین برای حل این مشکل محققان بسیاری تلاش کرده‌اند تا با ساخت مواد خودترمیم شونده ترک‌های ایجاد شده را ترمیم و از شکست قطعه جلوگیری کنند. در تحقیق حاضر چند نمونه کامپوزیت زمینه‌ی پلیمری خودترمیم شونده اپوکسی- پلی‌یورتان با درصدهای وزنی 0%، 15%، 30% و 40% ساخته شده و بر روی ترمیم از طریق حرارت تمرکز شده است. ساخت نمونه‌ها با استفاده از روش لایه‌گذاری دستی صورت گرفته و هدف از پژوهش حاضر بررسی نتایج آزمایش کشش و ضربه در کامپوزیت‌های موردنظر با درصدهای متفاوت از مواد پرکننده جهت بدست آوردن بهترین درصد ترمیم است که نتایج آزمایش کشش نشان داد نمونه 30% چون تعداد پلی‌یورتان بیشتری داشته ترک ایجاد شده بهتر ترمیم شده. در 40% به دلیل اشباع زیاد پلی‌یورتان و نداشتن فضای کافی ترک کمتر ترمیم شده و ترمیم مقاومت نهایی را برای 30% تا 3 برابر زیاد کرده همچنین ترمیم هیچ پیشرفت چشمگیری در مدول یانگ نشان نمی‌دهد. انرژی جذب شده در آزمایش ضربه نیز برای نمونه 30% نسبت به بقیه نمونه‌ها بیشتر بود.