راهکارهایی جهت کاهش دوز تابشی جنین در عکس برداری های تشخیصی زنان باردار

زمینه و هدف: انتخاب مناسب ترین نوع عکس برداری تشخیصی برای زنان باردار همواره جزو مهمترین چالش هایی بوده که پزشکان روزانه با آن روبرو می شوند. در این مقاله درباره روش هایی که منجر به کاهش دوز دریافتی مادر و جنین، طی عکس برداری های تشخیصی می شوند بحث شده است. روش جستجو: تعداد 10مقاله از پایگاه اطلاعاتی pubmed استخراج شده و توسط دو نویسنده متخصص مورد بررسی قرار گرفته و ارزش اطلاعاتی آنها مورد تایید قرار گرفت. کلید واژه های مورد استفاده شامل ct scan، dose reduction، radiation dose، pregnant dose بوده است. یافته‌ها: برای جنین درون رحم بسیار حیاتی است که طی عکس برداری تشخیصی، حداقل میزان دوز تابشی را دریافت کند. بسیاری از پزشکان در ابتدا عکس برداری ct را برای بیمار تجویز می کنند، در حالی که دوز دریافتی پرتو های یونیزه کننده در ct جزو گروه خطرناک و نزدیک به حد آستانه جنین (میزان دوزی که می تواند برای جنین خطرناک باشد) می باشد. بر اساس گزارشات مرکز کنترل بیماری ها (cds) دوز زیر mgy50 برای جنین بی خطر بوده (این مقدار را حد آستانه می نامیم)، در دوز های بین 50 تا mgy100 تاثیرات مخرب بر جنین چندان قابل مشاهده نیست. در دوزهای بالای mgy100 و بخصوص بالای 150، اثرات منفی اشعه های تابشی بر جنین بروز پیدا می کنند. وابسته به سن جنین و شدت تابش، تاثیرات مخرب اشعه بر جنین تغییر می کند. با توجه به موارد گفته شده، این نشانگان را می توان به چهار دسته کلی تقسیم کرد: سقط جنین، کاهش ضریب هوشی و عقب ماندگی ذهنی، ناهنجاری های جسمی و سرطان زایی. نتیجه‌گیری: از آنجایی که میزان دوز دریافتی جنین در ct خطرناک محسوب می شود، پیشنهاد می شود بجای عکس برداری ct، از روش های دیگر عکس برداری که فاقد پرتو های یونیزه کننده هستند (مثل mri و ultrasonography) استفاده شود. رادیوگرافی با توجه به دوز تابشی بسیار کمتری که نسبت به ct دارد (بین 0.001 تا mgy10 (می تواند جهت عکس برداری از بیماران باردار مناسب شناخته شود. با این حال اگر تکنسین مربوطه مجبور به گرفتن ct شود، لازم است با شناخت دقیق روش ها و تکنیک های کاهش دوز، به سلامت آینده جنین کمک کند.