بررسی تاثیرات افزایش Ffd بر دوز دریافتی بیمار و کیفیت تصویر: یک مرور سیستماتیک

زمینه و هدف: اشعه ی ایکس به علت خاصیت یونیزه کنندگی بالا می تواند اثرات بیولوژیکی مخربی از جمله افزایش احتمال سرطان را بدنبال داشته باشد. به همین سبب مطالعات زیادی بر روی روش هایی برای کاهش دوز دریافتی بیماران صورت گرفته است. یکی از این روش ها، افزایش فاصله ی منبع پرتو تا گیرنده ی تصویر 1 (ffd ) است. در این مقاله با مروری سیستماتیک بر یافته های موجود در زمینه تغییرات ffd، به بررسی تاثیرات این تکنیک بر روی دوز دریافتی بیمار و کیفیت تصویر رادیوگرافی پرداخته شده است. روش جستجو: پایگاه های داده pubmed و موتور جستجوی google scholar به کمک کلید واژه های source to image receptor, dose reduction , image quality, ffd بدون محدودیت زمانی جستجو شد. مقالات بدست آمده به دقت مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند و بعد از آن مقالات مرتبط انتخاب و نهایتا متن کامل مقالات مرتبط مورد مطالعه قرار گرفتند و اطلاعات مورد نیاز استخراج گردید. یافته‌ها: نتیجه جستجوی اولیه 37 مقاله بود که بعد از تحلیل نویسندگان از مقالات، 27 مقاله که تکراری یا خارج از موضوع بودند، حذف گردید. مطالعات بین سال های 1993 تا 2019 که به زبان انگلیسی بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. محققان در مقالات پیرامون با افزایش ffd برای رادیو گرافی های متداول مثل لگن، جمجمه، سینه، کمر و زانو میزان کاهش دوز بیمار و کیفیت تصویر را مورد سنجش قرار دادند. کاهش دوز با 130 سانتی متر فاصله ی منبع تا گیرنده تصویر در رادیوگرافی لگن 33%، جمجمه 22.8%، سینه 32.2%، کمر 44% و زانو 13.4% تغییر چندانی در کیفیت تصویر نهایی ایجاد نکرده است. نتیجه‌گیری: در مطالعات صورت گرفته، فواصل 100 تا 200 سانتی متری مورد آزمایش قرار گرفتند. فاصله ی 130 سانتی متری با کاهش دوز قابل توجه و تاثیر ناچیز در کیفیت تصویر نهایی همراه بود. با توجه به نتایج بدست آمده می توان افزایش ffd را یکی از تکنیک های مناسب برای کاهش دوز دریافتی بیمار به حساب آورد و از آن به عنوان یک اقدام موثر در جهت کاهش مضرات رادیوگرافی استفاده کرد.