نقش راهبردهای خودتنظیمی و کاربرد آن در خودکارآمدی دانشجویان در آموزش عالی

هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش راهبردهای خودتنظیمی و کاربرد آن در خودکارآمدی می باشد. روش پژوهش از نوع مروری می باشد. این مطالعه به بررسی ارتباط خودتنظیمی و خودکارآمدی، اثربخشی خودتنظیمی بر خودکارآمدی و تعاریف این متغیرها به وسیله مرور پژوهش های پیشین و مبانی نظری در این زمینه می پردازد. به صورت کلی یافته‌های پژوهش ها حاکی از آنند که افرادی که دارای مهارت خود تنظیمی هستند، به دلیل بهره گیری از راهبردهای شناختی، فراشناختی و انگیزشی، موفقیت های بیشتری را کسب می‌کنند. و به دنبال تجربه های موفقیت آمیز، خودکارآمدی افزایش می‌یابد. افراد با خودکارآمدی بالا در مقابل مسائل و مشکلات تلاش بیشتری می کنند چون، به توانمندی های خود باور دارند. بنابراین پیشنهاد می‌شود. مسئولان و برنامه‌ریزان درسی آموزش عالی به منظور آموزش خودتنظیمی و پرورش خودکارآمدی دانش‌آموزان و دانشجویان محتوای آموزشی برای خودتنظیمی در برنامه‌های درسی بگنجانند و به مدرسان نیز آموزش های لازم در این زمینه ارائه گردد.