رابطه بین جو آموزشی و شادکامی با خودکارآمدی دانش­آموزان دوره متوسطه آموزش و پرورش شهرستان شیراز

هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه جو آموزشی با خود کارآمدی دانش آموزان دوره متوسطه شهرشیرازبوده است.روش پژوهش از نظر هدف ،کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری در زمان انجام پژوهش دانش­آموزان مقطع متوسطه شهر مرودشت بودند که برای تعیین حجم نمونه براساس جدول گرجسی- مورگان 132 نفر به صورت تصادفی­ساده ناحیه دو از بین نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شیراز انتخاب شدند. ابزار سنجش در این پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی شرر و جو آموزشی بوده است که روایی و پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت تجزیه و تحلیل داد ه ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت که در سطح آمار توصیفی؛فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه استفاده شده است.نتایج نشان دهنده آن است که بین جو آموزشی با خودکارآمدی رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد ابعاد حمایتی، همکارانه و صمیمی با خودکارآمدی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. ابعاد حمایتی به طور مستقیم و دستوری به طور معکوس می توانند خودکارآمدی را پیش بینی نمایند