سامانه تشویق و تنبیه در نظام تربیتی اسلام

از آنجا که هدف نظام تربیتی اسلام تامین تربیت فرد و جامعه است، کوشش جهت فهم زمینه­های تحقق این امر، لزوم شناخت روشی راایجاب می­کند که بین اصل وهدف امتداد داشته وعمل تربیتی رامنظم کند و به هدف برساند.ازاین رودراین مقاله بعدازطرح دودیدگاه انسان شناسی که یکی تعیین کننده‌های رفتارآدمی را درونی (غریزه گرایان) و دیگری بیرونی (رفتار گرایان) می داند،به بررسی دیدگاه انسان شناسی اسلام پرداخته و باتاکیدبراصل فطرت به اثبات فاعلیت انسان جهت امکان رفتارآدمی در دو مسیر خوبیها و زشتی­ها اشاره نموده وضمن بررسی آیات و روایات به دسته بندی سه گانه صفات وویژگیهای ذاتی واکتسابی انسان پرداخته و با توجه به ویژگیهای خُلقی اکتسابی آدمی، به لزوم استفاده از سامانه تشویق و تنبیه به عنوان روش تربیتی اشاره شد و بااثبات تقدم ذاتی بودن تشویق (رحمت) و تقدم عرضی بودن تنبیه (نقمت)به لزوم استفاده ازهریک ازاین دو روش بارعایت لزوم تقدم تشویق بر تنبیه در جریانهای تربیتی اشاره گردیدوغیر قابل تعویض بودن تشویق و قابل تعویض بودن تنبیه موردتاکید قرار گرفت .