بهینه سازی مکانیکی شبکه های ژئودزی ماهواره ای به منظور تعیین صحیح تر پارامترهای هندسی گسل های امتدادلغز و شیب لغز

با بهبود فنون ژئودتیکی برای رفتارسنجی فعالیت گسل، تعیین دقت اندازه گیری ها خیلی مهم شده است. با ظهور فناوری های جدید مانند gps و insar و انجام مشاهدات باکیفیت بالا، بسیاری از مطالعات در مورد مسائل زمین ساختی می‌تواند بهبود یابد. بااین‌حال کیفیت و قابلیت اطمینان اطلاعات به‌دست‌آمده و نتایج استنباط شده از این مطالعات به محل ایستگاه، طراحی شبکه های ژئودزی و روش‌های مشاهداتی بستگی دارد. موقعیت ایستگاه‌های ژئودتیکی برای تعیین پارامترهای گسل مهم است. هدف این تحقیق بهینه سازی مکانیکی جهت تعیین بهترین محل برای ایستگاههای شبکه ژئودزی به منظور رسیدن به سطح مطلوب از صحت برای پارامترهای گسل باقابلیت اطمینان بالا و هزینه کم است به نحوی که با حل مسئله معکوس با قید مشاهدات آن ایستگاه ها بتوان به مقادیر صحیح تر برای برخی از پارامترهای گسل های فعال رسید. بدین منظور از تحلیل حساسیت با روش نمایش بعد بالای مدل (hdmr) استفاده می شود. هدف از انجام تحلیل حساسیت این است که مشخص شود تغییر در ورودی، چقدر در خروجی تاثیر می‌گذارد. این روش بر پایه آنالیز واریانس استوار است. تحلیل حساسیت روی مدل اکادا به عنوان حل اساسی روش المان های مرزی انجام می شود. در این روش تحلیل، فرامدل hdmr به‌جای مدل واقعی مورداستفاده قرار گرفته و شبیه‌سازی‌ بر مبنای فرامدل hdmr انجام می‌شود. کلیه پارامترهای ورودی مدل اکادا اعم از پارامترهای هندسی گسل یعنی عمق قفل شدگی، شیب، طول، عرض، آزیموت، نرخ لغزش و پارامترهای رئولوژیکی پوسته یعنی مدول یانگ و نسبت پواسن پوشش داده‌شده و مدل برای ارزیابی واریانس کل و جزء استفاده شده است. بدین منظور نخست شبکه بندی با فواصل 10 کیلومتری ‌در منطقه اطراف گسل انجام شده و تحلیل حساسیت برای کلیه پارامترها در هر نقطه شبکه صورت گرفته است. بر اساس نتایج تحلیل حساسیت صورت گرفته ملاحظه می‌شود که بیشترین حساسیت مربوط به نرخ لغزش و کمترین آن مربوط به ضرایب لامه می باشد. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که برای مطالعه نرخ لغزش یا عرض گسل ایستگاه‌ها باید دور از گسل و برای مطالعه عمق قفل‌شدگی ایستگاه‌ها باید نزدیک گسل احداث شوند.