پهنه بندی و ارزیابی حساسیت وقوع زمین لغزش با استفاده از روش های آماری (مطالعه موردی: حوضه آبخیز نرماب )

امروزه زمین‌لغزش‌ها به‌عنوان یک تهدید برای اکوسیستم های خشکی و ساکنان موجود در آن مبدل شده است. مناطق شمال ایران به علت شرایط اقلیمی، موقعیت و پوشش زمین، ارتعاش، ارتفاعات زیاد، باران‌های شدید و فرسایش سریع درنتیجه جنگل‌زدایی و ساخت‌وساز در معرض خطر بالایی از لغزش قرار دارند. تهیه نقشه حساسیت و خطر زمین‌لغزش را می‌توان به‌عنوان راهکاری مناسب جهت کاهش خسارت‌های ناشی از وقوع زمین‌لغزش‌های آینده دانست. حوضه موردمطالعه به دلیل توپوگرافی عمدتاً کوهستانی، فعالیت زمین ساختی و لرزه‌خیزی زیاد، پتانسیل طبیعی برای زمین‌لغزش‌های گسترده را دارد. تحقیق حاضر، با توجه به ماهیت مسئله و موضوع مورد بررسی، از نوع توصیفی - تحلیلی و از حیث مطالعات کاربردی با تاکید بر روش های کمی است. جهت شناسایی مکان های دارای پتانسیل لغزش بالا معیارهایی از قبیل: (شیب، جهت شیب، کاربری اراضی، فاصله از گسل، انحنای سطح، انحنای نیم رخ، شاخص رطوبت توپوگرافیک (twi)، ارتفاع، تراکم پوشش گیاهی(ndvi)، زمین شناسی، فاصله از آبراهه، فاصله از جاده) مورد ملاحظه قرارگرفته‌اند. نتایج بدست آمده نشان‌دهنده آن است که طبقه 4 با ضریب لغزش بالا 51/9 درصد از کل مساحت منطقه در نسبت فراوانی و 72/15 درصد در شاخص حساسیت لغزشی است، که کمترین مساحت حوضه را تشکیل میدهد اما در همین مساحت کم در مدل fr تعداد 42 زمین لغزش از 57 مورد، و همچنین در si تعداد 44 زمین لغزش از 57 مورد لغزش ثبت شده در این محدوده می باشد.