آشکارسازی تغییرات کاربری اراضی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی و مدل lcm

تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین به عنوان یکی از عوامل مهم و موثر بر تغییرات محیط زیست جهانی به حساب می آیند، بنابراین درک و پیش بینی علل، فرآیندها و نتایج تغییرات کاربری اراضی به یک چالش عمده بر روی سطح کره ی زمین تبدیل شده است. امروزه فناوری سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، به طور موثر جهت شناسایی و تعیین مقدار تغییرات کاربری اراضی و اثرات آن بر محیط زیست استفاده می شوند. در مطالعه حاضر نیز هدف بررسی میزان تغییرات کاربری اراضی شهرهای شوشا و خان کندی ( در سه دوره ی زمانی 1378، 1381 و 1396 ) با استفاده از سنجش از دور و تصاویر ماهواره ای می باشد که بر پایه شبکه عصبی مصنوعی و به کمک مدل ساز تغییر زمین[1] انجام گردید. سپس صحت سنجی نقشه ها و آشکارسازی تغییرات انجام شد. نتایج آشکارسازی تغییرات دوره اول ( 1378_1381 ) با ضریب کاپای 82 درصد نشان می دهد که بیشترین افزایش مساحت در ناحیه جنگل( 9984 هکتار ) و بیشترین کاهش مساحت در ناحیه مرتع ( 13765 هکتار ) رخ داده است. در مرحله بعد نتایج آشکارسازی تغییرات دوره دوم ( 1381_1396 ) با ضریب کاپای 78 درصد نشان داد بیشترین افزایش مساحت در ناحیه اراضی کشاورزی ( 22141 هکتار ) و بیشترین کاهش مساحت در ناحیه مرتع ( 34361 هکتار ) رخ داده است.