معرفی چارچوب سه سطحی برای مولدسازی دارایی‌های دولت

دهه گذشته، به بدهی‌های دولتی، بیشتر از دارایی‌های دولت توجه شده است، در حالی‌که، دارایی‌های عمومی می‌توانند نقش بزرگی در تولید رفاه و ایفای تعهدات دولت داشته باشند. اهمیت دارایی‌های عمومی، آنجا مشخص می‌شود که کوچکترین تغییر در سودآوری این دارایی ها، علاوه بر اینکه سهم قابل توجهی در نرخ رشد اقتصادی کشور دارد و درآمدهای عمومی را افزایش می‌دهد، تاثیر بسیار بزرگتری در ارزش‌گذاری دارایی‌های عمومی ایجاد می‌کند بررسی وضع موجود و نسبت دارایی‌های عمومی از تولید ناخالص داخلی، موید این نکته است که این نسبت در ایران،‌ فاصله زیادی با کشورهای مورد مطالعه (27 کشور مورد مطالعه) دارد و دو تعبیر ممکن است: یا دولت بسیار بیشتر از آنچه که اقتصاد کشور می‌طلبد، دارایی دارد و یا تولید ناخالص داخلی، بسیار کمتر از آنی است که با این دارایی‌های عمومی، همخوان باشد. به عبارت دیگر، ایرانیان ملتی با دارایی عمومی بزرگ ولی با درآمد سرانه ناچیز هستند. در این پ‍ژوهش، که کتابخانه ای و همراه با مصاحبه از خبرگان بوده، چارچوب مولدسازی دارایی‌های عمومی ایران در سه سطح، به بحث گذاشته می‌شود و خصوصی‌سازی، به عنوان آخرین ابزار مولدسازی، شناسایی می شود و در سه حلقه، راه کارها و مقولات مرتبط رده بندی می شوند. در سیاستگذاری مهمترین مسئله، چارچوب‌بندی یا فرموله کردن مسئله سیاست است. در این پژوهش، به جای تکیه بر تک‌متغیر دارایی‌های عمومی، نسبت دارایی‌های عمومی به تولید ناخالص داخلی بعنوان پدیده محوری انتخاب شده است و چارچوبی از مسائل برای سیاستگذار ارائه شده است.