مکانیابی بهینه مراکزبهداشتی-درمانی با استفاده ازسیستم اطلاعات مکانی وتحلیل سلسله مراتبی (نمونه موردی: شهراهواز)

توزیع بهینه مراکز بهداشتی-درمانی، دسترسی افراد را به خدمات درمانی تسهیل نموده و ارتقای سطح بهداشت منجر می-شود. هدف از این پژوهش، ارزیابی نحوه ی توزیع مراکز بهداشتی-درمانی و مشخص کردن نواحی محروم در شهر اهواز است. متغیرهای مستقل مورد استفاده در این مطالعه شامل کاربری اراضی، مراکز صنعتی، .... بوده است که در قالب روش تحلیل سلسله مراتبی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی ترکیب شده اند. لایه ی کاربری اراضی ولایه ی مراکزصنعتی به ترتیب بیشترین وزن (29.1%) وکمترین وزن (2.7%) را به خود اختصاص داده اند. ازمیان مناطق8گانه شهراهواز، مناطق 3 و 4 هرکدام مساحتی حدودا km212 ومنطقه 5 با مساحت m2766 به ترتیب بیشترین وکمترین پهنه های مشخص شده برای احداث مراکزبهداشتی-درمانی رابه خوداختصاص داده اند.