بررسی عدالت جغرافیایی در توزیع کاربری درمانی در شهر یزد در دهه ی اخیر

توزیع نامناسب کابری های خدماتی علاوه بر صرف هزینه های بالای حمل و نقل و سوخت جهت دسترسی به آنها، اتلاف وقت شهروندان و ایجاد راهبندان و گره های ترافیکی و هزینه های ناشی از آن را به همراه دارد. گاه در برخی مواقع عدم دسترسی مناسب به برخی کاربری ها، مثل خدمات بهداشتی درمانی سلامت افراد را نیزدر معرض خطر می اندازد؛ الزام در دسترسی به موقع و مناسب به آن، برای تمامی افراد جامعه ضروری است. در اغلب شهرها عدم تخصیص متناسب فضا و جایابی بهینه عناصر خدماتی و کالبدی شهر، به ویژه مراکزدرمانی و تعداد عوامل موثر در مکان یابی این مراکز، افزایش روزافزون مشکلات شهری وشهروندان را به دنبال داشته است و دارد. هدف عمده این پژوهش، ارزیابی نحوه توزیع مراکز درمانی و مشخص کردن نواحی محروم از این خدمات در شهر یزد با توجه به استانداردها و ضوابط مکان یابی است. این امر لزوم استفاده از روش های موثر و سیستم های رایانه ای در مکان یابی بهینه این مراکز را بیش از پیش آشکار ساخته است.روش پژوهش بر اساس هدف کاربردی و ماهیت توصیفی - تحلیلی است. داده های توصیفی با استفاده از آمار و پژوهش های میدانی، جمع آوری گردید؛ با مدل آنتروپی شانون به شاخص های مورد نظر وزن دهی شد و از طریق مدل جغرافیایی تاپسیس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش مشخص ساخت که مکان فعلی اکثر مراکز درمانی درشهر یزد با معیارهای علمی و ضرورت های این کاربری مطابقت ندارد و همچنین توزیع این مراکز نیز در سطح شهر به صورت عادلانه صورت نگرفته است.