مکانیابی اسکان موقت اضطراری پس از زلزله در شهر بجنورد با استفاده از مدلسازی فضایی(مطالعه موردی شهربجنورد)

اسکان موقت زلزله زدگان به عنوان یکی از متداول ترین شیوه های تامین مسکن افراد بی خانمان به حساب می آید که در چرخه تامین سرپناه پس از سانحه، بلافاصله پس از تامین سرپناه اضطراری و پیش از عملیات بازسازی مطرح می گردد. این پایان نامه که با هدف برنامه ریزی و مکان یابی سایت های اسکان موقت در شهر بجنورد تدوین گردیده است در ابتدا با بررسی و مطالعه ادبیات مسکن و سکونتگاه موقت، دیدگاه ها، اصول، الگوها و استانداردهای برنامه ریزی مسکن و سکونتگاه های موقت را شناسایی نموده و بدین طریق شاخص های تاثیرگذار بر مکان یابی استان را معرفی نموده است. در مرحله بعد در تحلیلی که بر پایه مدل اطلاعاتی (data model) بر مبنای معیارهای تعیین شده صورت پذیرفت، مناطقی به عنوان نواحی مناسب جهت احداث مراکز اسکان موقت مشخص شدند. به منظور سنجش مراکز، پنج شاخص اصلی و چهار شاخص فرعی انتخاب و ضرایب اهمیت هر یک از پنج شاخص اصلی با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) به عنوان یکی از روش های تصمیم گیری چند معیاره (mcdm) مورد سنجش قرار گرفته است و در نهایت مرجحترین مکان ها را متناسب با هدف، شناسایی نموده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که با توجه تعدد مراکز اسکان موقت شناسایی شده در بجنورد، شهر بجنورد به 9 ناحیه تقسیم بندی شد که در هر ناحیه یک مرکز استان را با توجه به فرایند تحلیل سلسله مراتبی (ahp اولویت بندی شد. از طرفی با توجه به وجود زمین های بایر فراوان در شهر بجنورد و عدم برخی داده های تاثیر گذار شریان حیاتی، تعداد مکان های مناسب مراکز اسکان موقت بیش از انتظار اولیه بود.