همبستگی و مقایسه تصاویر اپتیک و رادار برای به دست آوردن میزان پوشش گیاهی در پهنه های جنگلی (مطالعه موردی: یاسوج)

جنگل های منطقه زاگرس درسال های اخیر به دلیل دخالت های بی رویه انسان و وابستگی مردم به این منابع دستخوش تغییرات زیادی شده است. دخالت های انجام گرفته که به طور عمده با هدف تامین نیاز های اولیه زندگی انجام گرفته، موجب تغییرات زیادی از نظر فوم و تنوع تاج پوشش شده است. تهیه نقشه پوشش گیاهی و تشخیص تغییرات آن با استفاده از داده های ماهواره ای در سال های اخیر گستر ش زیادی یافته است و استفاده از این اطلاعات برای بازیابی تغییرات مربوط به پوشش گیاهی که نشان دهنده موقعیت فضایی آن هاست از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است. استفاده از سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی در بسیاری از زمینه های علمی و تحقیقاتی کاربردهای گسترده ای دارند. در این پژوهش سعی شده با استفاده از تصاویر اپتیک که شامل تصاویر ماهواره سنتیل 2 و تصاویرراداری که تصویر پاور از سنتینل1 در تاریخ های 30/05/2017 تا 23/10/2017، می شود میزان پوشش گیاهی را محاسبه کرده و در ادامه با استفاده از مقایسه های انجام شده بین مقادیر بازتاب (backscatter)، از تصاویر پاور(grdh) و مقادیر پوشش گیاهی نرمال شده(ndvi)، از تصاویر اپتیک میزان دقت تصاویر مورد استفاده برای به دست آوردن پوشش را مورد بحث قرار گرفت. در ادامه مناطق آتش سوزی مشخص شده را با ایجاد بافر 250 متر دور محدوده مشخص کرده و چهار پیکسل یکسان از هر بافر برای هر منطقه مشخص شد و مقادیر ndvi و backscatter برای هر پیکسل در قبل و بعد از آتش سوزی مشخص شد، در ادامه جدول ها و نمودار ها و نقشه های خروجی برای مقایسه این مقادیر ساخته شد و در پایان بین مقادیر پیکسل های مورد نظر برای هردو تصویر در تاریخ های قبل و بعد از آتش سوزی رگرسیون گرفته شد و مقادیر به دست آمده از میانگین های r2، برای تصاویر سنیتل 2 و سنتینل1 عبارتند از : 94/0 و 81/0 که با توجه به مقایسه های انجام شده نتیجه حاصل نشان داد که بین داده های اپیتک و رادار برای محاسبه پوشش گیاهی رابطه مثبت و همبستگی قابل قبول وجود دارد.