شناسایی اراضی دارای پتانسیل استحصال آب با استفاده از سنجش از دور (منطقه مورد مطالعه: حوزه آبخیز چهل‌گزی استان کردستان)

کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا موجب شکننده شدن شرایط زیستی شده است، بنابراین شناسایی محل‌های مناسب جهت احداث سیستم‌های جمع‌آوری آب باران یک گام مهم در راستای به حداکثر رساندن آب قابل دسترس برای کشاورزی و دیگر مصارف محسوب می‌شود. با این حال انتخاب محل مناسب برای اجرای تکنولوژی‌های مختلف سیستم‌های جمع آوری آب باران در مقیاس بزرگ به دلیل نیاز به داده‌های زیست محیطی و زیر ساختی، یک چالش بزرگ تلقی می‌شود. در این پژوهش تلاش شده است تا با شناسایی اراضی دارای پتانسیل برای استحصال آب در حوزة آبخیز چهل‌گزی با استفاده از تفسیر و آنالیز داده‌های سنجندة oli ماهوارة لندست 8 و نیز با استفاده از داده‌های موجود منطقه و اطلاعات میدانی برداشت شده با استفاده از gis مشخص و کمی گردد. نتایج بدست آمده از این مطالعه بیانگر این مطلب است که در حوزه آبخیز چهل‌گزی با استفاده از علم سنجش از دور می‌توان اراضی دارای پتانسیل استحصال آب را به خوبی در منطقه مشخص نمود و این مهم به صورت نقشه‌های مکانی با دقت بالا و ضریب کاپای 81/0 و صحت کلی 74/85 درصد بدست آمد. باتوجه به کاهش سطح زراعت دیم و افزایش زراعت آبی و پیشرفت تکنولوژی در زمینه انتقال آب از پایین دست به بالا دست به منظور آبی نمودن زمین‌های دیم واسقرار پوشش گیاهی در این زمین‌ها با استفاده از عملیات آبخیزداری از جمله احداث تراس و بانکت بندی، علاوه بر افزایش تولید، در کاهش رواناب سطحی و جلوگیری از فرسایش خاک موثر بوده و به عبارتی زمینه را برای استحصال و بهره وری آب فراهم نموده است.