بررسی ارتباط جزایر حرارتی با بیوفیزیک شهری با استفاده از rs و gis (مطالعه موردی شهر اهواز)

پدیدة جزیرة حرارتی شهری، با توجه به دگرگونی‌های هوای شهری همراه با افزایش شهرنشینی، طی سال‌های واپسین شدت یافته است. الگوهای فضایی- زمانی ترکیبات بیوفیزیکی که دربرگیرندة پوشش‌گیاهی، سطح نفوذناپذیر و نوع خاک در شهرند، جزایر حرارتی شهری را تحت تاثیر چشم‌گیری قرار می‌دهند. هدف از این پژوهش مطالعة نقش پارامترهای موثر شهری در شکل‌گیری و خوشه‌ای شدن جزایر حرارتی شهری اهواز است. به‌منظور دستیابی به هدف مطرح شده، تصاویر حسگرهای oli و tirs سنجندة لندست 8 برای آگوست دو سال 2014 و 2016 استفاده شد ؛ به‌طوری که پس از محاسبة دمای سطح زمین (lst) با استفاده از شاخص محلی همبستگی مکانی (lisa) خوشه‌های گرم و سرد جزایر حرارتی اهواز استخراج شدند. برای ارزیابی دمای سطح زمین، با شدت مقدار lst، ناهمگنی فضایی خوشه‌ها به‌شکل غیرخطی افزایش می‌یابد. جزایر حرارتی را با ndvi و لایه کاریری شهری بررسی شد : خوشه هاس سرد در اطراف رودخانه کارون و مکان هایی که دارای فضای سبز بیشتری بودند ،خوشه های گرم داغ در مناطق بایر و صنایع سنگین (فولادکاویان و صنایع فولاد) تاسیسات نفتی و مناطق نظامی و انتظامی (مناطق فاقد پوشش‌گیاهی) می‌باشند. نتیجه ارزیابی همبستگی دمای سطح زمین وشاخص های ndvi ، ndbi و ndbai مشخص شده روابط بین ndvi و lst، منفی بوده، رابطه ndbi و lst نیز منفی غیر خطی می‌باشد . ولی ndbai و lst رابطه مثبت غیر خطی دارد. همبستگی مکانی با شاخص موران محلی بر افزایش وسعت جزایر حرارتی گرم در دوره‌های مورد مطالعه تاکید داشته است.