تحلیل معیارهای مکان یابی کاربری اراضی شهری (نمونه موردی: مدارس شهر سربیشه)

دست یابی به تعادل در توزیع فضائی منابع و خدمات رسانی در سطح شهرها، یکی از اهداف اصلی دولتها می باشد. یعنی توزیع متعادل خدمات مستلزم تعیین مکانی منابع و تسهیلات باید به گونه ای باشد که همه اقشار جامعه به صورت متعادل به آنها دسترسی پیدا کنند. در این راستا مقوله ی مکان گزینی کاربری های آموزشی به عنوان یکی از مراکز خدمات رسانی در سطح شهر از جمله مباحثی است که در فرآیند توسعه هر جامعه ای دارای اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف بررسی معیار های مکان یابی کلیه مدارس شهر سربیشه در مقاطع ابتدایی، متوسطه دوره اول و دوم پرداخته است است. جامعه آماری کلیه مدارس سه مقطع فوق در شهر سربیشه می باشد. روش تحقیق پیمایشی- تحلیلی و بر مبنای سه ماتریس سازگاری، مطلوبیت و ظرفیت صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که به لحاظ ماتریس سازگاری 19/76 درصد مدارس در وضعیت کاملا مناسب، 86/5 درصد در وضعیت مناسب، 23/6 درصد در وضعیت نامناسب و 72/11 درصد در وضعیت کاملا نامناسب قرار دارند، در بحث ماتریس مطلوبیت، 76 درصد از مدارس در وضعیت مطلوبی قرار دارند و همچنین سطح سرانه در اکثر مدارس پایین تر از حد استاندارد قرار دارند.