ارزیابی قابلیت شاخص های آشکارسازی جلبک شناور در شناسایی لکه‌های نفتی

شناسایی سریع و جلوگیری از نشت نفت در دریاها و کاهش اثرات مخرب بر اکوسیستم‌های دریایی امری ضروری است. پیشرفت‌های اخیر در فنّاوری سنجش‌ازدور آن را به جایگزین مناسبی برای روش‌های سنتی در پایش، شناسایی و تحلیل لکه‌های نفتی تبدیل کرده است. سنسورهای ماکروویو فعال مانند رادار با دریچه مصنوعی(sar)، معمولاً برای تشخیص لکه‌های نفتی استفاده می‌شوند. بااین‌حال استفاده از تصاویر آن‌ها به دلیل هزینه‌های بالا، عرض برداشت کم و تفکیک زمانی ضعیف محدود است. تشخیص نفت با سنجنده‌های نوری روشی نوینی است که با ظهور سنجنده‌های با توان تفکیک زمانی روزانه چون modis امکان آشکارسازی لکه‌های نفتی و پایش روزانه رنگ خلیج فارس را میسر می‌گرداند. یکی از روش‌های رایج در پردازش تصاویر ماهواره‌ای که کاربرد وسیعی دربارزسازی عوارض دارد روش نسبت‌های باندی است که در این پژوهش با توجه به تاثیر حضور لکه‌های نفتی در تغییر رنگ و سبزینگی آب اقدام به آشکارسازی لکه‌های نفتی با استفاده از شاخص‌های جلبک شناور fai و sabi در سطح خلیج فارس طی دو رخداد آلودگی نفتی در سال‌های 2007 و 2016 شد. نتایج نشان می‌دهد که لکه‌های نفتی باعث کاهش بازتاب نور مرئی از سطح آب در محدوده طول موج مرئی می‌شود و این عامل باعث می‌شود که لکه‌های نفتی در تصاویر خروجی شاخص های جلبک شناور با مقادیر dnهای حداقل و منفی مشخص گردد. بر این اساس شاخص‌های fai و sabi قابلیت مطلوبی در شناسایی لکه‌های نفتی دارا هستند ولی عواملی همچون تلاطم امواج، ناآرامی‌های سطح دریا و زاویه تابش خورشید باعث می‌شوند که برخی نواحی سطح دریا که دارای شرایط ذکر شده هستند در تصاویر خروجی شاخص fai و sabi در دامنه dnهای نواحی منطبق بر لکه های نفتی قرار گیرند که جهت تفکیک این عوارض از لکه‌های نفتی با استفاده از تکنیک تفسیر چشمی و فیلترهایی همچون فیلتر مورفولوژی می‌توان این عوارض را از لکه‌های نفتی تفکیک کرد.