امکان­سنجی استفاده از محفظه احتراق کمکی میانی با رژیم احتراقی بی­شعله در موتورهای هوایی توربینی

در گذشته نه چندان دور، استفاده از هواپیما یک روش تجملاتی برای مسافرت به حساب می­آمد. امروزه و با گذشت زمان،هواپیما به یک نیاز مهم و بی­جایگزین جوامع بشری تبدیل شده است. افزایش تقاضا همراه با نگرانی های روزافزون در رابطه با بهینه­سازی مصرف سوخت و آلاینده­های تولیدی بوده است. قوانین سخت­تری برای کنترل آلاینده ها دراین حوزه وضع شده است و فضای رقابتی در میان خطوط هوایی باعث تقاضا برای سیستم­های با بازده بالاتر و انتشار آلاینده کمتر شده است. رسیدن به این هدف تنها با اسفاده از فناوری­های جدیدتر و بهینه کردن طراحی، میسر خواهد بود. یکی از رژیم­های احتراقی که می­تواند باعث کاهش آلایندگی و مصرف سوخت گردد، رژیم احتراقی بدون شعله است. این رژیم احتراقی که در کوره­های حرارتی با موفقیت عملیاتی شده است، گزینه مناسبی برای استفاده در صنعت هوانوردی می­باشد. در این رژیم احتراقی، با استفاده از رقیق­سازی مناطق مختلف محفظه با گازهای گرم، گرادیان دمایی کاهش یافته و احتراق بدون شعله صورت می­پذیرد. با توجه به پیچیدگی ایجاد این نوع احتراق، در توسعه فناوری محفظه­های احتراق موتورهای توربینی، استفاده از محفظه با احتراق بی­شعله در کنار یک محفظه احتراق مرسوم پیشنهاد شده است. در این نوشتار امکان­سنجی استفاده از این فناوری در موتور توربوفن مورد بررسی قرار گرفته است.