مسئولیت مدنی شرکتهای هواپیمائی در قبال تاخیر یا ابطال پرواز

کنوانسیون ورشو1929 و پروتکل الحاقی لاهه1955 متصدیان حمل و نقل را در قبال تاخیر پرواز یا ابطال آن مسئول شناخته است.مسئولیت شرکت های هواپیمایی در مقابل مسافر و فرستنده ی کالا قراردادی و مبتنی بر فرض تقصیر است . در صورت اجتماع شرایط سه گانه ی فعل ( نقض عهد با تاخیر یا ابطال پرواز ) و ورود ضرر و وجود رابطه ی سببیت بین فعل وضرر ، شرکت های هواپیمایی ملزم به جبران خسارات وارد بر مسافر و کالا هستند مگر این که ثابت کنند خود یا عاملین شان کلیه ی تدابیر لازم را برای جلوگیری از بروز خسارت اتخاذ نموده اند یا اتخاذ چنین تدابیری از سوی آن ها مقدور نبوده است ( فورس ماژور ) یا این که ثابت کنند خسارات وارده معلول خطای خود شخص زیاندیده است.خسارت مادی و عدم النفع در حد منافع ممکن الحصول جبران پذیر است .ولی بیشتر دادگاههای کشورهای عضو کنوانسیون ورشو صدور حکم به جبران خسارت معنوی را با هدف کنوانسیون معارض می دانند اگرچه  تعدادی از آن ها با توسعه ی معنی عبارت lesion corporelle(bodily injury)یا با توسل به قانون مقر دادگاه خسارت معنوی را هم قابل مطالبه می دانند. سقف خسارت قابل پرداخت به مسافر 250 هزار فرانک و در مورد حمل لوازم شخصی ثبت شده و کالا محدود به مبلغ 250 فرانک برای هر کیلو گرم می باشد . اندراج هر گونه شرط برای تخفیف مسئولیت شرکت های هواپیمایی باطل  ولی مبطل قرارداد حمل و نقل نیست با این حال توافق برای تشدید مسئولیت آنها صحیح است گذشته از این که خود کنوانسیون نیز مواردی را موجب افزایش مسئولیت شرکت ها می داند.