بررسی قوانین هوانوردی عمومی در ایران و نمونه های موفق جهانی و نگاهی به آینده

مطابق تعریف سازمان بین المللی هوانوردی غیر نطامی ( icao ) هوانوردی غیر نظامی به سه دسته تقسیم می شود: aerial work، commercial air transport و general aviation . در سال های اخیر مبحث general aviation (هوانوردی عمومی) به علت هزینه های نسبتا پایین ، ظرفیت اقتصادی بالا ، نیاز به فرودگاه هایی با امکانات کمتر در مقایسه با هوانوردی تجاری و همچنین برخی دلایل فرهنگی به زمینه ای رو به رشد در هوانوردی غیر نظامی در سراسر جهان ( از جمله ایران ) تبدیل شده است. آنچه پیش رو دارید بررسی مختصری از قوانین و سیاست گذاری های حوزه هوانوردی عمومی در کشور های پیشرو در این زمینه است. در این مقاله در ابتدا تعاریفی کلی از هوانوردی و هوانوردی عمومی ارائه شده است. در ادامه مقاله سه نمونه موفق قانونگذاری در هوانوردی عمومی به مخاطب معرفی شده و پس از بررسی این سه نمونه خلاصه ای از فعالیت های جمهوری اسلامی ایران در حوزه هوانوردی عمومی ارائه خواهد شد. در بخش پایانی نیز با راهکارهایی جهت پیشرفت هوانوردی عمومی در ایران ( با توجه به تجربه های موفق جهانی ) و معرفی منابع ، مقاله پایان می یابد. امید است که با استفاده از نظرات نسل جوان و تجربیات بزرگان در دو حوزه هوانوردی و هوافضا شاهد شکوفایی بیش از پیش هوانوردی عمومی و به تبع آن کل مجموعه هوانوردی ایران باشیم.