بررسی تطبیقی وضعیت تقنینی سبب در سوانح هواییدر حقوق ایران و اسناد بین المللی

در اصطلاح حادثه در برگیرنده هر رویداد احتمالی و ناگهانی است که بر اثر یک عامل خارجی موجب جرح و صدمه دیگر افراد می‏گردد. اما قانون بیمه، حادثه را عبارت از هر واقعۀ ناگهانی ناشی از یک عامل خارجی که بدون قصد منجر به جرح و نقص عضو یا از کار افتادگی یا فوت می‏گردد. از طرفی به­نظر می‏رسد در موارد ترک فعل نیز شرکت دارای مسئولیت است؛ چرا که از نظر حقوق داخلی، متصدی امین محسوب می‌شود و امین ضامن نیست؛ مگر در صورت تقصیر که اعم از تعدی و تفریط است. از طرفی در چنین مواردی که خدمۀ پرواز از کمک به مسافر خودداری می‏کند می‏توان گفت متصدی از باب تسبیب مسئول است؛ چرا که ضررهای وارده به مسافر قابلیت انتساب به شرکت هواپیمایی را دارد و البته باید به نکته‏ای دیگر نیز اشاره کرد که به اصل تعهد ایمنی مربوط می‌شود. با توجه به این‌که تعریفی از سانحۀ هوایی در حقوق موضوعه داخلی نشده است؛ آیا کوتاهی شرکت هواپیمایی در آگاه کردن مسافران از خطرهای که موجب تشدید بیماری در پرواز می‌شود، سانحه تلقی می‌شود؟ پاسخ به این سوال مشکل است. مواردی از این دست در باب سانحه هوایی مطرح است که با مراجعه کنوانسیون ورشو محل تدقیق این نوشتار گردیده است.