گفتمان جهانی سازی در بین مفسران معاصر قرآن کریم

جهانی سازی یکی از واژه های علوم اجتماعی است و به معنی فرایندی است که بر اساس آن تمام مردم جهان در جامعه واحد و فراگیر جهانی به هم پیوند می خورند. «جهانی سازی» به عنوان یک اصطلاح از طرف غرب عنوان شده و دارای مبانی و اصول ویژه خود است. جهانی سازی غربی تفاوت های بنیادینی با جهانی سازی اسلامی و توحیدی دارد. نگاه ادیان الهی به جوامع بشری نگاهی توحیدی است و همه انبیای الهی کوشیده اند تا نظام عالم را تحت حکومت و سلطه الهی قرار دهند. این پژوهش با روش توصیفی –تحلیلی درصدد است تا گفتمان جهانی سازی به عنوان یک رویکرد مهم در معرفی قرآن کریم و دین اسلام به عنوان یک کتاب و دین جهانی در تاریخ نگاشته های تفسیری قرآن کریم، تبیین و شخصیت های مهم و تاثیر گذار در این عرصه را معرفی نماید. بر اساس این پژوهش هر چند از آغاز نزول قرآن کریم، این گفتمان در تک نگاشته های تفسیری و روایی وجود داشته است اما قرون دوازدهم و سیزدهم و چهاردهم هجری به دلیل پیدایش رویکرد اجتماعی به تفسیر قرآن کریم را می توان قرون مهم در پیدایش این گفتمان دانست و شخصیت های مهم و تاثیرگذاری از قبیل سید جمال الدین اسدآبادی، سید قطب، محمد عبده، رشید رضا، آیت الله طالقانی و علامه طباطبایی را به عنوان تئوری پردازان آن معرفی نمود.