جهانی شدن و قطبیت دینی مردم ایران در طول انقلاب اسلامی

دین، در برخی سرزمین ها، مانند ایران، در همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی آن، حضوری دیرینه داشته است، پیش از اسلام آیین های مختلفی رواج داشته، اما با ورود و سیطره اسلام، بر سایر ادیان اولویت یافته تا در نهایت در عصر صفوی، مذهب تشیّع به طور رسمی آیین ایرانیان معرفی گردید. در این نوشتار، هویت دینی کشور، به صورت اجمالی، در سه برهه نزدیک به هم، یعنی حوالی انقلاب(سال های منتهی به پیروزی انقلاب و پیش از جنگ)، حین جنگ و پس از آن بررسی می شود، در سال های پس از انقلاب، به جهت داشتن روحیه دینی، مشکلات و مخاطراتی گریبانگیر حاکمیت می شود از جمله جنگ تحمیلی هشت ساله؛ البته به دلیل شرایط خاص زمان جنگ، انسجام دینی بین مردم و حاکمیت پررنگ می شود، اما به عکس پس از پایان یافتن جنگ، هویت دینی جامعه و حاکمیت، سمت و سویی تازه می یابد. در ادامه به جهانی شدن فرهنگی و مولفه های آن و همچنین رابطه دین با جهانی شدن پرداخته می شود؛ جریان فراگیر جهانی شدن به چه اندازه در ایران تاثیر خواهد داشت و آیا اصولاً باعث دین گرایی یا دین گریزی مردم در دهه چهارم انقلاب می گردد؛ و در پایان برخی علل دین گریزی نیز در ادامه ذکر شده است.