آموزش و جهانی شدن

جهانی شدن به حرکت جامعه همجهت با پیشرفت جهانی اطلاق می شود که در آن همه افراد از حق برابری مانند آزادی بیان، رشد فکری، انجمن های علمی، فرهنگی و صنعتی با ارشاد مدیران شایسته و رهبران کارآمد آموزشی بر خوردار باشند،و بتوانند به فعالیت های اقتصادی و مبادلات تجاری بپردازند، گفت وگوهای گروهی و جمعی میان آنان بر پایه های منطق، تناسب اجتماعی گفتار و آموزه های بهداشت روانی استوار باشد، در روابط متقابل از همکاری مثبت و تعامل اثر بخش بهره بگیرند، از آموختن مادام العمر و رشد همه جانبه خویش در جهانی که فناوری اطلاعات و ارتباطات به سرعت در حال پیشرفت و دگرگونی است - لذت ببرند، فراتر از خودخواهی بیندیشند و به دیگر خواهی تمسک جویند.امروزه پدیده جهانی شدن تمام ابعاد زندگی انسان رانیز در بر گرفته است و انتظار می رود فرهنگ های محلی بیشتر به سمت یکپارچگی پیش روند. اگر آموزش عالی را بخشی از فرهنگ بدانیم، از آنجا که تولید و توزیع دانش به عنوان رسالت اصلی موسسات آموزش عالی یک فعالیت جهانی است، لذا آموزش عالی می تواند بستر مناسبی برای جهانی شدن فرهنگ باشد. دسترسی به آموزش عالی بین المللی و تحرک فزاینده دانشگاهیان در سراسر جهان باعث تغییرات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی زیادی در جوامع مختلف شده است. در اقتصاد دانش محور کنونی، جهانی شدن آموزش عالی نه تنها یک ضرورت، بلکه پاسخی مبتنی بر آینده نگری است چرا که محیط های بسته دیگر پاسخگوی اهداف گسترده آموزش نیست. در این مقاله به بررسی جهانی شدن در آموزش و فواید و مضرات آن خواهیم پرداخت.