مساله زبان به مثابه عاملی در توسعه هر جامعۀ زبانی

مسلماً یکی از نعمتهای بزرگ پروردگار نسبت به ما آدمیان نعمت زبان و نطق و بیان است. در این نوشته سعی شده است که نشان داده شود چگونه مفهوم زبان و زبانمندی را می توان به خدمت مفهوم توسعه کشید. در این مختصر سعی میشود که برخی از ویژگیهای جامعۀ زبانی ناطق و پویا را برشمریم که راه خود را به توسعه میگشاید. برگزاری انجمنها، شب شعرها، گروههای زبانی در محیطهای اجتماعی مجازی که امکان مراوده های زبانی و اجتماعی و نیز امکان طرح مسائل و چالشهای اجتماعی و همفکری را در جامعه زبانی گسترش میدهد بی هیچ تردیدی موجب توسعۀ اجتماعی آن جامعه زبانی خواهد شد. همچنین تلاش در جهت مراودات زبانی به زبان بومی آن جامعۀ زبانی تلاشی است در حفظ میراث فرهنگی آن جامعۀ زبانی.