دیدگاه علامه طباطبایی درباره علم غیب امامان (ع)

یکی از مباحث مهم امامت، مقوله علم امامان (ع) و مباحث مرتبط با آن ازجمله منشا و گستره‌ی آن است. علم امامان (ع) از مباحث بنیادین مکتب تشیع است؛ زیرا امام، هادیِ امت به‌سوی رستگاری و جانشین پیامبر (ص) است. ازآنجاکه در قرآن کریم، دو دسته آیات متناقض­نما درباره علم غیب وجود دارد و گاه موجب ایجاد شبهه در این زمینه می‌شود، در این نوشتار که به روش توصیفی و شیوه کتابخانه‌ای تدوین یافته است بر آن شدیم تا دیدگاه علامه محمدحسین طباطبایی که افزون بر روش تفسیر قرآن به قرآن، نگاه کلامی وی به آیات قرآن کریم نیز مشهود است را در موضوع علم غیب امام مورد مطالعه قرار دهیم. نتیجه این مقاله این است که علامه طباطبایی با رویکرد تفسیر قرآن به قرآن به‌خوبی توانسته است تناقض ظاهری میان دو دسته آیات را از طریق تقسیم علم غیب به دو گونه ذاتی و موهبتی حل کند. همچنین علامه با استناد به علم موهبتی امامان (ع)، شبهه القاء در تهلکه امام حسین (ع) را هوشمندانه پاسخ گفته است. وی در این راستا افزون بر استناد به شواهد نقلی، به براهین عقلی نیز توجه داشته است.