تاثیرپذیری علامه طباطبایی از فلسفه صدرا در تفسیر آیه «و علّم آدم الاسماء»

در آیات 30 تا 33 سوره بقره، «علم به اسماء» به‌عنوان خصیصه‌ای برای انسان برشمرده شده است که او را برتر از ملائکه می‌سازد و حتی تا آن اندازه اهمیت دارد که زوایای تاریک خلقت انسان مانند سفک دماء از سوی او را توجیه می‌نماید و منصب خلافت الهی را برای انسان به ارمغان می‌آورد. این آیه مباحث فراوانی را میان مفسران به خود اختصاص داده است. ابهام در فهم ماهیت این خصیصه و انسان‌شناختی بودن آن، پای فیلسوفان اسلامی را نیز به میدان نقد و نظر باز کرده است و کسانی چون ملاصدرا نیز بحث‌های فراوانی را ذیل این آیات مطرح ساخته‌اند. در این مقال سعی داریم تا با نگاهی به تفسیر علامه طباطبایی، میزان اثرپذیری او از ملاصدرا را در پاسخ دادن به مسائل پیرامون این آیه بسنجیم. با نشان دادن مواضع تاثیرپذیری ایشان از ملاصدرا همچنین می‌توان بار دیگر بر اهمیت فلسفه ورزی در دنیای تفسیر از منظر علامه طباطبایی پافشاری نمود.