رابطه دیدگاه‌های فلسفی علامه طباطبایی با قرآن

اساساً فلسفه از اولین روز پیدایش، به معنی عشق به دانایی و خرد و فرزانگی بوده و به علمی اطلاق می‌شد که در جستجوی دستیابی به حقایق جهان و عمل کردن به آنچه بهتر است (یعنی زندگانی درست) بود. بنابراین فلسفه، تفکر درباره کلی‌ترین و اساسی‌ترین موضوعاتی است که در جهان و در زندگی با آن‌ها روبه‌رو هستیم. فیلسوف هم کسی است که به فلسفه و فلسفه ورزیدن می‌پردازد؛ یعنی دانشمند فلسفه است. در طول تاریخ، فیلسوفان زیادی می‌زیسته‌اند که جهت شناخت بهتر بشر و جهان هستی خدمات فراوانی نموده‌اند. در ایران نیز از دیرباز برای فلسفه و هستی‌شناسی اهمیت فراوانی قائل بوده‌اند به‌خصوص در تاریخ پس از اسلام، فیلسوفان خدمات شایانی به جوامع نموده‌اند و ازآنجاکه اینان مسلمان بوده‌اند، نظریات آنان نیز نشئت‌گرفته از قرآن و احادیث بوده است. در این مقاله به بررسی نظریات فیلسوف برجسته ایران اسلامی، سید محمدحسین طباطبایی معروف به علامه طباطبایی و رابطه آن با قرآن پرداخته شده است. یکی از ویژگی‌های شاخص و بارز در تفکر علامه طباطبایی، نگرش خاص ایشان به قرآن است. علامه طباطبایی یکی از بزرگ‌ترین مفسران قرآن در جهان اسلام به‌حساب می‌آیند و تفسیر المیزان نشان‌دهنده تبحر خاص ایشان درزمینه تفسیر قرآن است. بنابراین می‌طلبد که جهت شناخت بهتر نظریات علامه طباطبایی و تاثیر آن از قرآن، تحقیقات بیشتری انجام گیرد.