مسئله شرور در آثار علامه طباطبایی

مسئله شرور ازجمله مسائل فلسفی دشوار بوده که در تاریخ تفکر فلسفی همواره بخشی از تلاش‌های فکری فیلسوفان موحد را به خود اختصاص می داده است. این مسئله، خیر محض بودن و حکمت و عدالت خداوند را به چالش می کشد. علامه طباطبایی نیز به‌عنوان اندیشمندی فیلسوف و موحد، تقریباً در تمامی آثار خویش به این مسئله پرداخته و راهکارهای مختلفی را در پاسخ به آن پیش رو نهاده است. در تحقیق حاضر، تلاش ما معطوف است بر گزارشی کامل از راهکارهایی که علامه طباطبایی برای این مسئله مطرح می سازد. این راهکارها همان گونه که بیان شد طیف وسیعی را در برمی‌گیرد؛ از پاسخ افلاطونی که شرور در آن عدمی دانسته می شوند گرفته تا پاسخ ارسطویی که تا حدی نگاهی وجودی به شرور، حاکم بر آن است. همچنین است استناد شرور به واسطه‌هایی چون شیطان و نفس به خداوند و استناد آن‌ها به او بلا واسطه و به‌عنوان مکافات معاصی. تنوع پاسخ ها بیشتر به جهت تنوع ماهوی شروری است که در مسئله شرور به آن‌ها پرداخته می شود و دلالتی بر تعارض گویی ندارد.